Γεώργιος Αποστολάκης, αντιπρόεδρος ΑΠ ε.τ.
Η είδηση, όχι απλά ξάφνιασε, έφερε τρόμο. Γεωπολιτικό τρόμο. Σε ελάχιστο χρόνο ένας κρατικός οργανισμός που -όσο και να είχε ταλαιπωρηθεί από την 10ετή εμφύλια αντιπαράθεση- έδειχνε να ελέγχεται στιβαρά από τον Άσαντ, με τη βοήθεια της Ρωσίας, κατέρρευσε. Όπως ακριβώς και η Λιβύη. Όπως και το Ιράκ και παλιότερα η Γιουγκοσλαβία. Το ίδιο έργο με τις ίδιες πράξεις.
Το τρομερό της κατάρρευσης έγινε τρομερότερο από το γεγονός ότι η Συρία πέρασε στα χέρια ισλαμιστικών/τζιχαντιστικών δυνάμεων, οπισθοδρομικών, αντιδραστικών, φιλικών προς τους ιμπεριαλιστικούς κύκλους, αλλάζοντας υπέρ αυτών τον συσχετισμό δυνάμεων στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Ακόμη πιο τρομερό δείχνει το γεγονός ότι η Συρία και το καθεστώς Άσαντ εγκαταλείφθηκε από τους συμμάχους του. Ιδιαίτερα, τους Ρώσους. Και είναι πιο τρομερό διότι φανερώνει τη μεταβλητή γεωμετρία συμμαχιών και αντιπαραθέσεων στην περιοχή αυτή. Που δεν εγγυάται πλέον καμία σταθερότητα. Ούτε αυτή τη δική μας, των Βαλκανίων και του Αιγαίου!
Το λαϊκό γεωπολιτικό ένστικτο «τόπιασε» αμέσως. Αυτή η αιφνιδιαστική κίνηση ήταν έργο Ισραήλ, Τουρκίας και ΗΠΑ. Η εκεχειρία στα πεδία του Λιβάνου ήταν το αναγκαίο διάλλειμα. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Η μοιρασιά προχωράει. Τώρα εργαλείο και σύμμαχοι είναι οι «καλοί» τζιχαντιστές. Οι πρώην καταζητούμενοι και επικηρυγμένοι τρομοκράτες. Αυτοί «απελευθερώνουν» τη Συρία και τη λεηλατούν. Το Ισραήλ εντελώς ανενόχλητο καταστρέφει εντός 48ώρου όλες τις στρατιωτικές υποδομές της χώρας, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα αεροσκάφη, τα πλοία και πολεμοφόδια. Ο άλλος εταίρος, η Τουρκία, έχοντας ως καθήκον την παντί τρόπω στήριξη των ισλαμιστικών/τζιχαντιστικών ορδών, ετοιμάζει το «χαλιφάτο» της. Επεκτείνεται και προβάλλεται ως η κύρια δύναμη ανοικοδόμησης της «νέας Συρίας».
Το λαϊκό όμως γεωπολιτικό ένστικτο αναρωτιέται: Πριν από την πτώση Ασσάντ μεσολάβησε συνάντηση Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας. Τι συζητήθηκε και τι αποφασίσθηκε; Διότι η πτώση Ασάντ και ο γεωπολιτικός συσχετισμός που συνεπάγεται -εν μέσω πολέμων στο βορρά και στο νότο του Πλανήτη- γίνεται ελάχιστα πριν ορκιστεί και αναλάβει η κυβέρνηση του τάχα «ειρηνοποιού» Ντ. Τραμπ. Η ανατροπή έρχεται αφού οι Ουκρανοί, σε πλήρη συνεργασία Δύσης-Τουρκίας, εκπαίδευσαν και αναβάθμισαν επιχειρησιακά τα μέχρι τότε ηττημένα «τζιχάντια».
Το λαϊκό γεωπολιτικό ένστικτο είναι αλάνθαστο: Οι νέοι συσχετισμοί δύναμης είναι σαφώς υπέρ της Τουρκίας. Έκδηλη η αναβάθμισή της. Έκδηλος και ο επεκτατισμός της. Διευρύνει την επιρροή της. Κατακτά νέα εδάφη και απειλεί την ακεραιότητα άλλων κρατών, όπως της Ελλάδας και της Κύπρου. Προβάλλει ως μελλοντικός επικυρίαρχος των εδαφών της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από Βαλκάνια ως Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική.
Το λαϊκό γεωπολιτικό ένστικτο αντιλαμβάνεται το εκκολαπτόμενο κακό: Για την ακεραιότητα του ελληνισμού Ελλάδας και Κύπρου. Για την υπαρξιακή συνέχεια των χριστιανικών πληθυσμών της Μέσης Ανατολής. Για τη διάλυση μιας χώρας (της Συρίας) που, παρά το αντιδημοκρατικό καθεστώς της (λες και οι τζιχαντιστές είναι υπόδειγμα δημοκρατίας), είχε πάντα στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και τη Ρωμιοσύνη. Στήριζε τη Χριστιανοσύνη και το Ορθόδοξο Πατριαρχείο. Παρά τη φιλοϊσραηλινή στάση των ελληνικών κυβερνήσεων, υποστήριζε την Κύπρο, κρατώντας στάση εχθρική προς την Τουρκία. Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών «χαιρέτισε» την εμφάνιση των τζιχαντιστών. Κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι η πτώση του καθεστώτος Άσαντ θα ξαναμετατρέψει τη Συρία σε προτεκτοράτο των νατοϊκών και λοιπών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Στην περιοχή θα κάνει πλέον κουμάντο το σιωνιστικό Ισραήλ και η νεο-οθωμανική Τουρκία του Ερντογάν.
Το λαϊκό γεωπολιτικό ένστικτο διαισθάνεται ότι, μετά από όλα αυτά, η ειρήνη και η σταθερότητα σε μια πολύ μεγάλη περιοχή, συμπεριλαμβανόμενης και της Ελλάδας, θα είναι όνειρο άπιαστο. Αντίθετα, οι εμπρηστές του πολέμου (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., Ισραήλ, Τουρκία) θα έχουν το «πάνω χέρι». Μαύρες μέρες προμηνύονται για την Ελλάδα μας και την Κύπρο. Οι κυβερνήτες τους δεν κάνουν τίποτα για να προετοιμαστούν ώστε να αποτρέψουν εθνικούς και κοινωνικούς ακρωτηριασμούς. Και στις δύο, οι πολιτικοί που κυβερνούν, έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά: ενδοτισμός, ραγιαδισμός, υποτέλεια, παρακάλια και εθελοδουλία. Η Ελλάδα, αντί να είναι μια κυρίαρχη και περήφανη χώρα, κινδυνεύει να χάσει κυριαρχία σε Αιγαίο, νησιά και Κύπρο..
Το λαϊκό γεωπολιτικό ένστικτο δεν ξεχνάει τους πανάρχαιους δεσμούς του Ελληνισμού με τη Συρία, με την ιστορία της, με τον πολιτισμό της. Δεν ξεχνάει ότι υπήρξε κοιτίδα Ορθοδοξίας. Ο Άσαντ ναι, ήταν δικτάτορας. Δεν ήταν όμως απειλή ούτε για τον Ελληνισμό ούτε για την ειρήνη της Μέσης Ανατολής. Η τζιχαντιστική βαρβαρότητα και η δυτική βαρβαρότητα που τους χρησιμοποιεί, είναι απειλή για την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, την Ειρήνη. Για τους λαούς.
Υπάρχει διέξοδος, αναρωτιέται τέλος, το λαϊκό γεωπολιτικό ένστικτο; Θα υπάρξει πόλος ελεύθερων λαών και χωρών για να αντισταθεί; Ή η ειρήνη θα είναι μια έννοια που θα διδάσκεται (αλλά δεν θα πραγματώνεται) και στο όνομά της θα γίνει ο μεγάλος πόλεμος;
Αναφορά
Τα σχόλιά μου